Nova urbanost – integracija dezintegracija grada: urbane praznine

Abstract

Neizgrađeni gradski prostor, najvažnija je kategorija građenja i nosilac kvaliteta sredine. U njemu se očitava i proverava značenje utisnutih oblika, ostvaruje i usmerava karakter događaja, odzvanja u svesti kao estetski okvir sume društvenih i kulturnih činjenica. Prenamena postojećih neprofitabilno korišćenih gradskih površina i kompleksa u sklopu vojnih baza, industrijskih pogona, privrednih celina, jedna je od ključnih manifestacija procesa tranzicije i podrazumeva široki socio-kulturološki pristup sagledavanja različitih aspekata egzistencije takvih prostora i njihovog preoznačavanja. Proces adaptacije nefleksibilnih prostornih obrazaca i introvertnih, sakrivenih urbanih potencijala u pravcu svrsishodnog formulisanja i usmeravanja budućih aktivnosti, pripada kontekstu savremenih potreba razvoja grada, oživljavanja i unapređivanja raspoloživih urbanih i prostornih potencijala. Negativ građenog okvira kao set autonomnih priča izdvojenih iz ukupnog, predstavljaju osnovni pogon, pravac i diskurs razvoja grada: svojevrsno i živo uobličena realnost – pasaži, urbane niše, unutrašnja dvorišta, prolazi, parkovi, predstavljaju talog događaja, mentalne slike života grada izvan kulisa, mesta iskustva i saznanja… predstavljaju citate grada i njegovu posledicu. Umrežavanje otvorenih prostora - transformacija unutarblokovskih ambijenata u javne prostore određuje način i putanju preusmeravanja težista događaja u složenom procesu stvaranja održivog mehanizma kontinuiteta i komunikacije.